VALTHERMOND - Aukje Wolf

Aukje 18 jaar
BRON: Het vervenershuis

1. TRENDZETTER.

Aukje Wolf was een echte Valthermonder. Ze was een alleenstaande vrouw, wie een grote som geld achterliet aan haar buurtgenootschap; Valthermond.
Meer dan een kwart miljoen euro.
Er zijn meer mensen die een grote som geld achterlaten, maar vaak aan een kerkgenootschap of een stichting.
 Maar Aukje is met haar keuze een trendzetter.
Door haar vermogen kon de leefomgeving van de dorpsgenoten, met name de jeugd, verbeteren.

2. GEZIN

Aukje werd geboren op 5 maart 1926 in Valthermond in het huis van haar grootouders. Ze was en bleef het enig kind van Willem Wolf, geboren op 8 april 1894 in gemeente Vlagtwedde. Gehuwd op 1 mei 1925 te Odoorn met Henderika Niks, geboren op 18 januari 1900 in Valthermond, beide zijn opgegroeid in een groot gezin.
Opa Kornelis Niks overleed in 1931 en oma Elsiena Niks/Klein in 1936.
Het geboortehuis van Aukje staat er nog en daar heeft ze tot haar elfde gewoond, samen met haar ouders.

Aukje als kind.
BRON: Noorderlingen.

3. SCHOOL.

Aukje ging naar school 58 aan het Zuiderdiep, terwijl ze naast school 49 woonde.
Haar ouders wilden haar niet op school 49 hebben, omdat ze openbaar onderwijs beter bij haar vonden passen.






 4. KORT GEHOUDEN.

Aukje ging zondags altijd naar zondagschoolles, die gegeven werd in kerk nummer 11.
Aukje word herinnerd als een aardig meisje.
Leeftijdsgenoten vertelden dat ze Aukje wel gekend hebben en dat ze een mooi meisje was om te zien, maar dat ze thuis erg kort werd gehouden en niets mocht. Ze werd ook niet gezien op feestjes. Als ze van school kwam uit Ter Apel (MULO) ging ze zo snel mogelijk naar huis.
Haar ouders stonden voor hun huis te wachten, of wat ook vaak gebeurde, dat ze haar tegemoet reden.


Aukje heeft niet veel van haar jeugd kunnen genieten, want alles gebeurde onder dwang.
Ook liefde was haar niet gegund. Af en toe had ze wat scharrelderij met een Katholieke jongen uit de buurt, maar dit werd niet getolereerd door haar ouders.
"Maak het uit met die jongen, je bereikt er niks mee!" bromde vader keren tegen haar.
Uiteindelijk verboden haar ouders om met hem om te gaan. Ze luisterde en zo eindigde binnen een maand de verkering. Aukje heeft hierna nooit weer een relatie gehad.
In die tijd was het normaal om onenigheid te hebben over het geloof, het kwam vaker voor.
Plezier was voor haar ook ver te zoeken, want haar ouders waren overal erg streng over.
Aukje wilde graag wat vrijheid, blijdschap, maar ze wilde ook gelukkig zijn, maar dat was haar niet gegund. Haar levensloop werd bepaald door vader en moeder Wolf.


5. ER GOED UITZIEN.

Er waren ook momenten in Aukjes leven waar ze zichtbaar genoot.
Zoals de feestelijkheden in 1953 bij het 100 jarig bestaan van Valthermond.
Tijdens de optocht van de praalwagens, stond ze samen met haar moeder, in een zelfgemaakte bloemetjesjurk, vrolijk langs de kant te zwaaien.
Aukje was als jonge vrouw zeer modebewust en vond zichzelf er goed uitzien.

Aukje 25 jaar
BRON: Het vervenershuis.

In 1951 laat Aukje een foto van zichzelf maken. Ze is dan 25 jaar oud.
Deze foto laat een zelfverzekerde, elegante jonge dame zien, die weet wat ze wil.
Zelfverzekerd en met een helderziende blik naar de toekomst gericht.
Deze foto is ook als model gebruikt voor het beeld van Aukje dat staat in het park.
In de jaren 50 kreeg vader problemen met zijn gezondheid en Aukje nam de verzorging van haar vader op. Hierdoor heeft ze leren verplegen
Aukje maakte dan ook de keuze om verpleegster te worden.
In 1958 overleed haar vader aan de schildersziekte en de klap kwam hard aan, vooral ook omdat moeder steeds meer vroeg aan Aukje.
Moeder leefde altijd wat teruggetrokken. Ze was anders. Ze liet niemand binnen, alles werd bij de deur afgehandeld. Binnenshuis het altijd spik en span, je kon van de vloer eten.
Zelfs als er een bezoeker in de schuur achter de woning moest zijn, moesten de klompen uit.

6. VERPLEGING

1960 Aukje begint in Assen aan een verpleegstersopleiding en is dan ouder dan haar medeleerlingen. Dat was bijzonder in die tijd.
Ze was dan ook vaak het middelpunt van plagerijen, maar Aukje ging onverstoord haar eigen gang met maar één doel! verpleegster worden.
Ze woonde in een zusterflat en in haar vrije dagen ging ze zoveel mogelijk naar huis om bij moeder te zijn. Ze ging dan met de bus, of haar brommer naar huis.

Aukje op haar 39ste verjaardag.
BRON: Noorderlingen.

In Assen deed ze haar eindexamen ziekenverpleging en eindelijk, na zoveel jaren van uitstel, mocht zij zich verpleegster noemen. Aukje deed haar werk goed en wist precies wat ze wel en niet wilde.
Ook werkte ze o.a. op de kraamafdeling van het Wilhelmina ziekenhuis in Assen.

begin jaren 70 heeft Aukje het werk in de gezondheidszorg opgezegd, want ze wilde de zorg van haar zieke moeder op zich nemen. Moeder overleed in 1977.
Volgens Aukje aan de gevolgen van Ziekte van Ménière.


7. UITKERING.

Na het overlijden van moeder wil Aukje haar beroep als verpleegster weer uitoefenen, maar ze komt niet aan werk. Ze wordt te oud gevonden.
Ze probeert een uitkering aan te vragen bij de sociale dienst, maar die word niet toegekend. Aukje blijkt een te groot eigen vermogen te hebben, en komt daarom niet in aanmerking.
Ze is genoodzaakt om te leven van het geld wat vader heeft nagelaten.
Om onbekende redenen wilde Aukje zo min mogelijk gebruik maken van het geld.

Ze trok zich steeds meer terug. Ze had niemand nodig en leefde in haar eigen wereld vol eenzaamheid en soberheid.
Ook ging ze niet meer mee met de aanpassingen die golden, ten opzichte van kleding, vervoer, sanitair etc.
Ze gebruikte nog altijd de ijzeren handpomp om zichzelf van water te voorzien. Het huis was voorzien van een petroleum kachel.
Ze wilde alles zelf doen en wees alle aangeboden hulp af.
Haar enige vervoersmiddel was haar fiets.

Af en toe werd ze gezien door haar buurtgenoten. Aukje fietste dan naar Ter Apel om daar haar vrijwilligerswerk uit te oefenen in het verpleeghuis. Ze wilde zieke mensen een helpende hand bieden. Het was voor haar ook belangrijk, want ze was dan even weg uit haar dagelijkse omgeving en ze maakte zich nuttig.

11. KLACHTEN

Aukje wilde alles nog zelf doen, maar door een noodlottige valpartij met haar fiets, was ze wel genoodzaakt iemand om hulp te vragen.
Ze kreeg thuiszorg en ook haar naaste buren probeerden Aukje zoveel mogelijk te helpen.
De buren werden op een zekere afstand gehouden. Over de schutting, die tussen de woningen is geplaatst, gaf ze af en toe een boodschapbriefje aan de buurvrouw mee.
Aukje had alle vertrouwen in mensen verloren en werd mensenschuw.
Lichamelijk krijgt ze ook steeds meer klachten en kan niet meer op zichzelf blijven wonen.
2002 is ze opgenomen in een verzorgingstehuis in Emmen.


12. HET LEVEN LOOPT TEN EINDE

Aukje omstreeks 1960
BRON: Noorderlingen

Aukje voelt dat haar leven ten einde loopt en besluit haar laatste wil kenbaar te maken en dit vast te leggen bij de notaris.
Aukje vindt dat het geld van haar vader besteed moet worden in Valthermond.
In het testament wordt vastgelegd dat Aukjes nalatenschap moet worden besteedt aan speel en groenvoorzieningen in haar Valthermond.
een speciale stichting werd in het leven geroepen en zal het geld beheren.

op 9 juli 2004 overlijdt Aukje Wolf. Ze is 78 jaar geworden.
Ze is begraven in Valthermond-oost naast haar ouders.
De drie graven zullen voor een periode van 50 jaar worden onderhouden, want ook dat heeft ze vast laten leggen.
Na haar overlijden werd de stichting Aukje Wolf opgericht, bestaande uit drie personen.

Een groot deel van de nalatenschap van Aukje werd besteedt aan een natuurpark. Ook is daar een bronzen beeld van Aukje gemaakt.

Het graf van Aukje naast haar ouders in Valthermond

Aukje samen met haar vader.

Bronnen: Noorderlingen
Het vervenershuis in Valthermond





Op de hoogte blijven van de nieuwste blogs en meer? Volg mij dan op facebook het monument.