Het graf van Baronesse van Heeckeren is niet een graf dat je verwacht bij een Baronesse. Het graf bestaat uit zwerfkeien met hier en daar teksten aangebracht door zwarte verf. Het is met de hand gemaakt, dat is duidelijk.
Eén van de teksten is Eenvoud.
Het graf heeft een sobere kijk. Tussen alle standaard graven, ligt dit graf afgezonderd van de rest, waardoor je het met gemak over het hoofd ziet.
Baronesse van Heeckeren, ook wel Cea van heeckeren vond haar rust op begraafplaats Ruigahuizen (Friesland).
2. FREULE
Denkend aan een baronesse verwacht je een nette, keurige dame, grote huizen en een luxe leven zonder geldzorgen, maar Cea was anders. Ze hield niet van de luxe, de netheid en grote huizen.
Ze hield van het eenvoudige leven.
Cea was een dame van adellijk afkomst. Ze was was zeer netjes en beleefd opgevoed en kwam oorspronkelijk uit Den Haag.
Ze is daar grootgebracht en keurig opgevoed door de gouvernante, maar naast de gouvernante was er ook een verpleegster, wie haar zieke vader verzorgde.
Natuurlijk was er ook een dienstmeisje aanwezig, dag en nacht.
De Gouvernante bracht Cea etiquette bij zoals; tafelmanieren.
Toen Cea nog jong was, werd ze aangesproken als freule (aanspreek vorm voor ongetrouwde vrouwelijke edelen).
Cea kon dat absoluut niet waarderen en reageerde dan boos: 'Ik ben geen veulen!' Ze wist niet van haar adelijke titel.
3.PAARDRIJDEN.
Verplicht met keurig witte handschoentjes aan ging Cea per rijtuig naar dansfeesten of andere gelegenheden en vanaf haar twaalfde kreeg zij zelf paardrijles en leerde ze de deftige amazonezit.
Cea had een liefde voor paardrijden, ze was er gek op. Ze voelde zich hiermee vrij.
De galop was in de amazonezit niet handig, maar wijdbeens op je hengst zitten was uit den boze. Het was in de Haagse kringen boers en het werd dan ook afgestraft.
Cea liet zich echter niet tegenhouden door de mensen die hun mening klaar hadden over haar houding op het paard. Zo koppig als ze was, nam ze wijdbeens deel aan haar toernooien. Ze werd een springruiter en hield ervan.
Om haar liefde voor haar sport uit te drukken had ze haar briefpapier gesierd met een foto van haar op een paard terwijl ze een hindernis nam.
| Cea neemt hindernis met haar paard rond 1940 |
Haar zoon was omgekomen op de vliegbasis te leeuwarden en ze had een talent voor het aantrekken van verkeerde mannen, maar ondanks alles, leidde ze een zorgeloos leven en genoot ze in volle teugen van haar tuin.
 |
| De woning van Baronesse van Heeckeren |
Tientallen huizen had ze in bezit en haar liefde voor paarden en pony's gingen nooit over. Haar grote drom was om ritjes te maken met een ponykar door de Bremer-wildernis.
En wat had ze graag veulens willen hebben bij haar paarden, maar toen ze daar naar informeerde of het mogelijk was bleken haar paarden te oud te zijn.
Cea is overleden in 1997 en ligt begraven aan de rand van Bremer-Wildernis. De plek waar ze graag met een ponykar had willen rijden.
Stoffel, de plaatselijke boer, staat ook op het graf vermeld. Hij heeft haar in de laatste levensjaren mogen begeleiden en verzorgen. Ondanks dat ze het geld had voor goede zorg, koos ze hem.
Boer stoffel heeft haar graf kenbaar gemaakt, waardoor ze niet in anonimiteit ligt begraven. Hij heeft haar graf versierd met zwerfkeien.
Het eenvoudige leven waar ze zo van heeft gehouden, heeft ze mogen leven.
   |
| Het graf van Baronesse van Heeckeren |
Bronnen: Riedo
Op de hoogte blijven van de nieuwste blogs en meer? Volg mij dan op facebook het monument.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten