Een plek die je alleen te voet of per boot kon bereiken.
Een plek midden in de natuur, omringd door vogels en vissen.
Een plek zonder buren, zonder rumoer, zonder haast.
Die plek bestond, hier in Nederland.
Daar woonden de ‘natuurmensen’. Ver weg van de gemakken van de moderne tijd: geen elektriciteit, geen gas of stromend water. Geen telefoon, geen computer, geen toevallige buurman die langsliep. Alles draaide om zelfredzaamheid.
Het waren vaak mensen die van jongs af aan de stilte en de schoonheid van de natuur hadden leren waarderen. Voor hen was er niets aantrekkelijker dan de eenzaamheid van het buitenleven. Geen dorp, geen stad. Hun thuis was het veld, het water en de lucht.
Freerk Siekmans was zo’n natuurmens. En net als hij leefden er velen, maar zijn verhaal is er een dat tot de verbeelding spreekt.
 |
| Freerk Siekmans BRON: Middelmedia |
1.Zoals het klokje thuis tikt
Op hoge leeftijd was Freerk verrassend vitaal. Hij was geen kluizenaar die mensen meed. Integendeel, een bezoekje aan huis waardeerde hij oprecht. Op zijn tachtigste leefde hij nog altijd met hart en ziel afgezonderd van de buitenwereld, zonder zich ook maar één moment te vervelen.
Hij woonde op de Birdskop, ooit een eiland, later door het afdammen van het water veranderd in een schiereiland. Zijn domein bestond uit een oude koeien- en paardenstal, een kippenhok en natuurlijk zijn paleis: de woonark. Tussen de hokken en het water voelde hij zich als een koning op zijn eigen rijk.
Wanneer de oostenwind opstak en de golven schuimend tegen de kade beukten, bleef Freerk onverstoorbaar. Zijn ark, omringd door hokken, was zijn veilige burcht. De natuur kon hem niets maken.
Vroeger was hij boer en beroepsvisser geweest, en ook het vangen van vogels behoorde tot zijn bestaan. Ganzen, eenden of kraaien, het maakte hem niet uit. Met glimmende ogen vertelde hij:
‘Die zwartjakkers heb ik wel gegeten! Liever een kraai in de pan dan een kip. Beetje boter, langzaam sudderen… héérlijk man!’
 |
| Freerk Siekmans met zijn eenden BRON: De Grouster |
2.Een jeugd in de natuur
Freerk werd in 1887 geboren in Foxhol, Groningen. Hij was nog geen drie toen het gezin naar Friesland verhuisde. Zijn vader verdiende de kost als vogelvanger en tijdens de Eerste Wereldoorlog bouwde de familie een woonark aan de Sittebuurster Ee. Naast de ark kwamen er koeien, een paard en zelfs een stier voor de kalveren.
Het leven was eenvoudig maar intensief. Er was altijd werk: vissen, jagen, vogels vangen. Zijn broers en zus kozen uiteindelijk voor het huwelijk en verlieten het ouderlijk huis, maar Freerk bleef. Zijn enige liefde was de natuur zelf.
3.De katten van Freerk
Na de dood van zijn ouders bleef Freerk alleen achter op de ark...of zo alleen als een natuurmens kan zijn. Zijn trouwste metgezellen waren de katten.
Ze aten met hem mee, lagen op zijn bed en waren zijn gesprekspartners.
‘De katten verstaan mij,’ zei hij glunderend. ‘En ik versta hen. Wij kunnen echt met elkaar praten.’
Hij beweerde zelfs dat hij zijn katten trucjes had geleerd. Kleine voorstellingen liet hij trots aan toevallige bezoekers liet zien. Er bestaan nog opnames van dat tedere moment.
Op zijn erf liepen ook kippen en ganzen, maar die begreep hij minder goed. ‘Rare dieren, die zeggen nooit wat terug,’ vond hij.
 |
| Freerk met één van zijn lievelingen. BRON:omropFryslan |
4.Veel bekijks
Freerks eenzame bestaan trok de aandacht van de pers. Journalisten en nieuwsgierigen wisten zijn landgoed uiteindelijk altijd te vinden – al was het een barre tocht te voet of per boot, vooral in herfst en winter.
Bezoekers werden door Freerk hartelijk ontvangen. Eerst bood hij koffie aan, pas bij het tweede kopje vroeg hij wie zijn gast eigenlijk was. Dan kwamen de verhalen los, verteld in een levendige mengeling van Fries en Gronings.
Kranten had hij overal liggen, al kon hij nauwelijks lezen. Nooit naar school geweest, maar op latere leeftijd had hij zichzelf geleerd woorden te ontcijferen. ‘Ik vroeg gewoon aan de mensen wat er stond, en zo heb ik het geleerd!’ zei hij trots.
Aan de waterkant stond een bord met de tekst “Eiren te koop”. Toen de gemeente daar bezwaar tegen maakte, loste Freerk het eenvoudig op: hij verwijderde de woorden “te koop”. Alleen “Eiren” bleef staan...en dat mocht wel.
5.Koning in Frankrijk
Na de Tweede Wereldoorlog stopte Freerk met vissen en het vangen van vogels. Hij vond zichzelf te oud, het was mooi geweest. Toch bleef hij op de Birdskop wonen, trouw aan de plek waar hij zijn hele leven had doorgebracht.
Zijn dagen waren eenvoudig en ritmisch: opstaan met de haan, slapen zodra de kippen op stok gingen. Alles wat hij nodig had, vond hij in de natuur. Bezoekers noemden hem gekscherend de koning in Frankrijk, maar hijzelf vond dat hij gewoon leefde zoals het hoorde.
In 1971 kwam de man met de zeis alsnog langs. Freerk Siekmans stierf in zijn geliefde omgeving, 83 jaar oud. De koning van de Birdskop ging heen zoals hij had geleefd: eenvoudig, vrij en dicht bij de natuur.
Freerk Siekmans stierf op 83 jarige leeftijd.
Freerk Siekmans
Geboren: 19 maart 1887, Foxhol (Gr.)
Overleden: 13 februari 1971, Grou
Hij leefde lang in eenzaamheid,
als vrije vogelaar.
Had menigeen tot vriend,
maar was geen kluizenaar.
Zijn graf is te vinden op de begraafplaats in Grou.
 |
| Het graf van Freerk Siekmans te Grou. |
👉Op de hoogte blijven van de nieuwste blogs en meer? Volg mij dan op facebook het monument.
🔐BRONNEN: Delpher
Online-begraafplaatsen
Vreemde Figuren in Friesland
De krant van toen
De Grouster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten