SMILDE - De Graftombe van Rebenscheidt

1.ASSENRODE.

Achter een prachtige boerderij met een wit voorhuis, wat men ook kent als: "de Borg/Assenrode", loopt een pad.

Dat pad loopt langs een aardappelveld naar een bosje wat niet ver verwijderd is van de boerderij.

Het is als herinnering aan een vroegere landgoed in Smilde.

Op dit landgoed woonde eind 18de eeuw begin 19de eeuw het echtpaar; Rebenscheidt-Buschmann. 

2.BUNDELS.

Rebenscheidt diende sinds 1758 als majoor-chirurgijn bij het regiment Nassau-Weilberg.

In 1773 trad hij in het huwelijksbootje met de domineesdochter Catharina Henrina Buschman.

Hij was 47 en zij was 35 jaar.

Het was geen gemakkelijk leven voor het echtpaar.

Het legeronderdeel werd nog wel eens verplaatst en het was in die tijd geen gebruik dat de echtgenote haar man volgde.

Catharina bleef vaak alleen achter, waardoor alle gelegenheid was om haar talent als dichteres te benutten.
Als kind had Catharina overigens les gekregen in het Hebreeuws en Grieks.

Er werd een oproep gedaan om een bijdrage te leveren aan een bundel liederen, die in de kerk zouden kunnen worden gezongen. Het moest dicht bij de tekst van het Nieuwe Testament staan.

Catharina heeft zich hier direct bij gemeld en binnen vijf maanden leverde ze een bundel waar 70 gezangen in stonden.

Alleen de gezangen werden niet voldoende bevonden en daarom nam ze het besluit om het zelf uit te laten geven.

Zo verscheen in 1807 te Zwolle de bundel Gezangen van "Vrouw K.H.R." en het was uitgegeven door de uitgever J.L Zeehuisen.

Heel haar leven genoot ze van het dichten, maar niet alles bleef bewaard.

Na haar overlijden is er toch nog een bundel uitgekomen onder de titel Nagelatene Gedichten van Vrouwe K.H.B wed. R bij M v.d Bosch te Leeuwarden in 1818.

bladzijde van haar bundel: Nagelatene gedichten. BRON: Google ebooks.

3. DE BANGE DAGEN, DROEFHEID EN ROUW.

Het geloof heeft Catharina op de been gehouden in de bange dagen, droefheid en rouw.

De leed drukte zwaar op het echtpaar bij het overlijden van hun vier geliefde kinderen op jonge leeftijd.

Dat was dan ook een reden om weg te gaan van de plaats, waar zoveel herinneringen waren aan de kinderen.

Van Hattem verhuisden zij naar Zwolle.

De buitenplaats die het echtpaar bezat in Hattem, droeg de naam: "Assenrode".

 

4.AVONTUUR.

In Drenthe hadden ze inmiddels een aantal percelen veen gekocht om te ontginnen en werkgelegenheid voor anderen te scheppen.

Het voorste deel was afgegraven en er werd tegenover de koepelkerk een huis bouwen. Dit gebeurde in 1788.

Ook hier werd een avontuur beleefd.

Het echtpaar en logé kwam na een bezoek aan Kampen terug en gingen slapen.

Midden in de nacht klonk er glasgerinkel.

Zouden het de paarden zijn? Misschien waren ze losgebroken, maar van paarden was geen sprake.

Wel zag Rebenscheidt een kerel vlak voor zich. De vreemde man droeg een blinkend instrument in zijn rechterhand.

Was het een pistool of een mes?

En wat wilde hij?

"Duizend gulden!" riep de schurk, maar Rebenscheidt weigerde, waarop de inbreker beweerde met meer te zijn en hem zouden doodschieten.

Er waren geen pistolen of geweren voor de hand, want deze lagen veilig opgeborgen in een gesloten kist. Rebenscheidt greep een sabel en riep een knecht met de opdracht om geladen geweren en pistolen te brengen.

De knecht die de kamer binnenkwam greep ook een sabel.

Inmiddels was ook de logé wakker, wie zich bewapende met een mes en stok.

Ook Catharina verdedigde haar man met een knots.

De indringer werd bang en koos het hazenpad.

Kort na deze gebeurtenis is Rebenscheidt overleden.

Catharina vestigde zich toen voorgoed op het landgoed in Smilde.

5.HET GRAF.

Rebenschneidt werd begraven in de tombe. De tombe bevind zich midden in het bosje achter "de borg". 

Het graf liet Rebenscheidt voor zijn overlijden aanleggen.

Rebenscheidt is overleden in 1803 en in dat jaar liet Catharina een ondiepe gracht graven rond de tombe. Toegang tot de tombe geeft een poort met het opschrift: Doodsdal-Slotperk.

Ook is er een gedicht op die poort. 

Wij zijn gelijk aan het haft der rups en vlindervlieg.
Ons lichaam is een worm, die geest neemt wonderlijke vrucht uit boogen tot Gods eer of zingt in toovers ween.
Leer wisselworm u plicht 't hooge doel van uw bestaan.

De deur van de poort is een soort ophaalbrug.

Op beide sluitstenen aan de voorzijde van de tombe bevindt zich een soort samenspraak met de Dood in dichtvorm.

Op de linker sluitsteen wordt er gesproken tot de Dood, op de rechter antwoordt de Dood.

In het graf ligt het echtpaar Rebenscheidt begraven, hun vier jong gestorven kinderen en twee honden.

Het echtpaar was kerkelijk zeer meelevend en waren zeer betrokken bij de hervormde kerk.

Deze kerk ontving een zilveren dienblad en avondmaalbekers.

Er was 1000 euro geschonken aan de Koepelkerk, bestemd voor een orgel.

Op de hoogte blijven van de nieuwste blogs? Volg mij dan via Facebook. Het monument
Bron:Laatmijmaar lopen, dodenakkers, resources.huygens.knaw. google