Met gemengde gevoelens keken de bewoners van de Oosterhoek naar de entree van de mannen aan.
Ze zagen de komst van deze heren aan, want er was in 1957 in Winschoten zout in de grond gevonden en in Slochteren was er aardgas ontdekt.
Dit nieuws kreeg aandacht van de grote chemische bedrijven.
Er ontstond een idee dat het westen van Nederland in mum van tijd zou dichtgroeien en het lege noorden had genoeg ruimte en daar konden bedrijven geplaatst worden.
De bedrijven die zich in de nieuwe regio zouden vestigen kregen royale premies van de overheid.
De bestuurders van gemeente Delfzijl waren opgetogen en zagen dit idee zitten.
De haven van Delfzijl zou een nieuwe functie ondergaan. Het zou worden gebruikt als een industriële haven.
Algauw kwam er een sodafabriek, chloorfabriek en een aluminiumfabriek. De bestuurders wilden meer en enthousiast over dat idee gingen ze het chemiepark uitbreiden.
Ze verwachtte ook een regionale bevolkingsgroei, want die zouden getriggerd worden door deze nieuwe ontwikkelingen.
Ze verwachtte dat Delfzijl zou uitgroeien tot een Eemsmondmetropool en dat het over ongeveer 50 jaar ongeveer 100.000 mensen zou tellen, daarom moesten er woonwijken worden gecreëerd.
In chique maatpakken kwamen de heren de bewuste dag de Oosterhoek binnen. Met de aktetassen in hun handen bekeken ze de omgeving. Het waren bestuurders en zakenmensen.
Peinzend keken ze in het rond en wezen hier en daar wat aan. Was het wel een goede locatie? Deed het aan de eisen?
Ze wezen Weiwerd, Hevekes en Oterdum aan...de kleine dorpjes in het Oosterhoek. Er werd wat overlegd over de locaties.
Deze dorpjes hadden de grond om de uitbreiding van het industrieterrein mogelijk te maken, maar ze stonden in de weg. Deze drie kleine dorpjes moesten verdwijnen, zodat daar gebouwd kon worden.
Ze krabbelden hun bevindingen over de plek op een papiertje en knikten elkaar tevreden aan. Met een stevige handdruk gingen ieders hun eigen weg.
Algauw kwam het nieuws naar buiten dat er gebouwd ging worden en dat de dorpen plaats moesten maken.
2.HEVEKES
 |
| Het kerkje van Hevekes |
Ook werd er een archeologisch onderzoek gedaan naar fundamenten van een klooster die daar ooit stond. Ondanks de tegenslagen tijdens de sloop van dit dorp, ging Hevekes tegen de grond.
Slechts de kerk bleef overeind.
Het kerkje bleef eenzaam achter en raakte verder in verval. Het havenschap wilde geen cent in het gebouw steken, want het was niets waard.
Er werd gesproken over verplaatsing van het kerkje, maar dat kostte teveel. Er werd stiekem gehoopt dat het kerkje van ellende zou inzakken zodat het geruimd kon worden.
Om het kerkje liggen nog een tiental graven uit 1700 en later. De stenen zijn verslechterd door de jaren heen. Een opvallende staande zerk trekt aandacht. Dit is het graf van Elizabeth Smith.
Geboren op 26 november 1862
Gestorven op 25 oktober 1892.
Ze is op jonge leeftijd gestorven en haar zerk is een stille getuige geworden van de veranderingen.
 |
| Het graf van Elizabeth Smith |
Een leegstaand boerderij trok zijn aandacht in 1976. Er zouden spookverschijningen zijn waargenomen en veel nieuwsgierigen kwamen kijken, in de hoop dat ze een spook zouden aantreffen. De politie was zo druk met deze spoken-zaak dat ze niet meer aan hun normale werk toekwamen.
Bij inspectie van de boerderij werd in de woonkamer een stuk jute gevonden, dat met enige fantasie voor een mansfiguur aangezien zou kunnen worden.
Het spook werd hiermee ontkracht, maar die nacht erop werden opnieuw vreemde verschijningen waargenomen. De politie ging terug naar de woning en vonden het stuk jute in de kelder.
Een radioploeg had de hele nacht een bandrecorder laten draaien in de boerderij, waarop duidelijk de klank; 'Waarom' te horen zou zijn.
Uiteindelijk bleek het een grap van de krant De Eemsbode te zijn geweest. Onder toezicht van zo'n honderd toeschouwers werd het spook door een Schotse spookverdrijver verdreven, waarna de grap bekend werd gemaakt.
4. DE ONDERGANG VAN OTERDUM
Een schattig dijkdorp. Oterdum lag letterlijk tegen de zeedijk. Het dorpje bestaande uit huizen, kruidenierswinkel, café, schoenmaker, autogarage en ga zo maar door. Kriskras staan de huizen in het dorpje en wat het zo uniek maakt was de witte kerk aan de dijk.
De plaatsligging werd fataal voor dit dorpje. Door de nieuwe deltawet moesten de dijken omhoog en ook breder worden gemaakt.
De gezegde zegt het al: Dijken of wijken. Het dorpje werd gesloopt.
Met de sloop van Oterdum ging men anders te werk. Het hele dorp werd gesloopt, inclusief de negentiende-eeuwse kerk uit 1830.
De witte kerk stond paal naast de dijk en vanuit de toren kon je uitkijken over zee.
De stille getuigen van deze actie zijn de doden op het overgebleven kerkhof aan de zeedijk, maar ook zij moesten verplaatst worden naar een nieuwe plek op de dijk.
Oterdum was bekend om zijn monumentale boerderijen en veel boeren stonden niet te wachten op de sloop. Ze wilden blijven.
Arme landarbeiders werden uitgekocht en ondanks verzet van de boeren ging de sloop door.
De inwoners va Weiwerd wantrouwden het bestuur in Delfzijl. Steeds minder mensen wilden in Weiwerd blijven of gaan wonen, want een industriepark in de achtertuin? Wie wilde dat nou. Mensen vonden dat ongezond.
Het industrieterrein ging steeds dichter naar het dorpje toe en er werden steeds meer huizen opgekocht voor sloop.
In het dorpje staan nog een aantal huizen overeind en ook is er een begraafplaats aanwezig met tiental oude graven.
De omringende industrie kwam tot stilstand en het groeide niet meer, daardoor is de sloop van dit dorp gespaard gebleven.
6.GRASVLAKTES
Uiteindelijk bleek het allemaal voor niets geweest.
De industrie kwam tot stilstand en er kwamen geen mensen naar de Oosterhoek.
Er werden geen huizen gebouwd en er kwamen geen extra werkgevers en investeerders.
De plekken waar ooit deze kleine prachtige dorpjes lagen, zijn niets anders dan grasvlaktes geworden.
Weiwerd kent nog enkele huizen, Hevekes kent alleen nog zijn kerkje en Oterdum is het bekendst van allemaal met zijn begraafplaatsje op de dijk.
Op de hoogte blijven van de nieuwste blogs? Volg mij dan op mijn fb pagina; Het monument. De link naar de fb-pagina
Bronnen:De verhalen van groningen. Wikipedia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten